De laatste dag in Australië. Ik heb werkelijk geen zin om terug naar huis te gaan en een appartement te zoeken, mijn ingedommelde carrière nieuw leven in te blazen, terug te keren naar het grijze en slechte weer. Gelukkig zijn er familie en vrienden om de pijn te verzachten. Ik kijk waanzinnig op tegen de lange vlucht.
CJ en ik rijden langs de Seven Mile Beach en wandelen over het strand. Zoals gewoonlijk is er niemand in de wijde omgeving - heerlijk. Tasmanië was werkelijk de kers op de taart en ik heb moeite om afscheid te nemen van dit mooie stukje natuur. We vliegen terug naar Melbourne. Op dit ogenblik woeden de ergste branden ooit (gisteren is de stroom in de stad uitgevallen omdat er kabels gesmolten waren, grote End of the World chaos overal) maar wanneer wij aankomen regent het opnieuw. Ze zouden ons moeten betalen om hier te blijven. 's Avonds trakteren we Richie en Lauren op een dineetje. Ze nemen ons mee naar Lazy Moe's en de plaats is exact zoals je je voorstelt. Een typische Aussie diner met schotels in reusachtige proporties. Lauren is zwanger dus er is nog een extra reden om te vieren.
Op de luchthaven nemen we afscheid. CJ heeft nog twee boekings bijgekregen en blijft nog enkele weken. Het was werkelijk een fantastische reis. Ik dacht vroeger dat er in Australië nooit iets gebeurde omdat we er nooit over horen in ons journaal. Nu weet ik beter. Australië is het best bewaarde geheim van onze planeet. De mensen zijn sympathiek en het landschap uitgestrekt en prachtig. Moest het wat dichterbij liggen, ging ik volgende week al terug.
