Volgens de brochure is de Wineglass Bay het achtste wereldnatuurwonder en iedereen weet dat in toeristische brochures altijd de waarheid staat. We hebben al weiden, bergen, regenwoud, watervallen en meren gezien maar de Tasmaanse stranden hebben we nog niet ontdekt. We rijden naar het Freycinet Park waar dit mooiste strand van de wereld zich bevindt. Ondertussen hebben we bijna 700 kilometer afgelegd.Ik besluit onderweg in een klein dorpje een kadootje voor het thuisfront mee te nemen. Ik ga op zoek naar Tasmaanse producten maar vind in de kruidenier-annex-postkantoor-annex-giftshop-annex-bakker vooral producten van het merk 'Plaisir d'Anvers'. Ongelofelijk: ze verkopen hier Belgische chocolade. Blijkbaar had een van de criminelen (Tasmania was een geliefde dumpingplaats voor Eurotrash in een ver verleden) het recept van zijn moeder meegenomen en tot vandaag wordt er dus Belgische chocolade verkocht aan de andere kant van de wereld- in the middle of nowhere wel te verstaan. Ik kan moeilijk met Antwerpe chocolade thuiskomen, dus ik koop honingmosterd. Wie kan nu aan zo'n mysterieuze combinatie weerstaan?
We rijden verder en komen aan in het park. Het is weer bewolkt (gelukkig, want ondertussen zijn we de brandende zon een beetje beu) maar bord waarschuwt ons voor UV10. In België zou er een nationale ramp aangekondigd worden, maar hier geldt dat als normaal. We moeten een berg op en de dame aan de balie waarschuwt ons om goede schoenen aan te doen. De beklimming is erg steil. Daar staan we, de sportieve Belgen op hun Allstars en gymsloffen. We besluiten het erop te wagen: Charles Darwin had vast ook geen bergbottinnen aan toen hij Tasmania bezocht.
Onderweg besluiten we allebei ons in te schrijven in de sportschool want we worden ingehaald door flukse bomma's. Het uitzicht maakt de inspanning meer dan goed. We kijken uit over het prachtige witte strand, de zee kleurt alle tinten blauw. Naast het strand staan er dichte boomrijen, die even later worden onderbroken door een auquamarijnblauwe lagune. Even verder ligt de Oyster Bay, die heldergroen kleurt. We klimmen op een rots en genieten van het uitzicht. Ik kijk achter de rotsen en ontdek een schattige wallaby (mini-kangeroe) die op zoek is naar toeristenvoedsel. Op terugweg stoppen we aan de Honeymoon Bay en deze plek is werkelijk even romantisch als 'ie klinkt. Het is hier echt wonderschoon.
Aangezien Tasmania omgeven wordt door water, moet het seafood wel overheerlijk zijn. 's Avonds proberen we een dure seafood platter uit in een vissersrestaurantje in de haven van Hobart. Een perfecte afsluiter.
