Turista part 2

Gisterochtend vroeg vertrokken richting Sydney. We rijden opnieuw door een desolaat landschap. In kilometers komen we geen dorp tegen. Plots merken we dat de teller aangeeft dat we dringend moeten tanken: binnen vijftig kilometer zitten we zonder bezine. Probleem is dat we in tweehonderd kilometer we geen levende ziel meer hebben gezien. Op twintig kilometer draaien we af in een uitgestorven dorpje. We vinden een tankstation met in grote letter op de deur ‘Sorry, we’re closed’. Er staan enkele houten huisjes, maar er is niemand in de wijde omtrek te bespeuren. Ik bedenk wat de Adelaider mij heeft gezegd over pech onderweg. Op hoop van zege en omdat er niets anders opzit rijden we verder de highway op. Met de teller op 1 km komen we een tankstation tegen. En een Macdonalds (natuurlijk). We’re saved, halleluja.

Australië heeft vreemde regels. Om de honderd meter staat er een bord ‘Speed kills’, ‘Watch your speed’ of ‘How fast are you going now?’. Maar wegaanduidingen vergeten ze te plaatsen zodat we gemakkelijk honderd kilometer verkeerd zijn gereden. Als het een klein beetje regent plakken de auto’s hier tegen elkaar omdat niemand van aquaplanning heeft gehoord. Roken is verboden op restaurant en in sommige staten ook op café maar in het kleinste boerencafé staat een minicasino.

De sfeer in Hilbilly dorpjes is echt bevreemdend. Wanneer we stoppen om te eten, worden we bekeken omdat niemand ons kent. Het eten ‘on the road’ is onbeschrijfelijk vettig en we zijn aangewezen op hamburgertenten.

‘s Avonds rijden we Syndey binnen in het donker. De stad is prachtig verlicht. We zoeken een goedkoop hotelletje maar belanden in een prachtig spa resort aan de kustlijn (Bondi Beach).
Het zicht vanop het terras is super, we kijken uit over de baai. Toch blijven we hier niet lang. Morgenochtend rijden we door naar Byron Bay. Op zoek naar échte witte stranden.