Wanneer we Syndey verlaten (we komen binnen enkele dagen terug) zien we in daglicht pas hoe prachtig de stad is. Vooral het Opera House springt in het oog. We rijden over de Harbour Bridge naar het Noorden. (Triva family fact: CJ’s nonkel heeft deze brug in het verleden mee ontworpen).
Tot nu reden we enkel door verdorde en vergeelde stukken land. Maar net buiten Syndey ziet alles groen en staan tropische bomen in dichte begroeing tegen de heuvelflanken. In het dal liggen kleine en grotere meertjes verspreid als blauwe vlekken. Op de kaart zien we dat dit landschap zich uitstrekt over honderden vierkante kilometers. Dat is dus het andere gezicht van Australië.
Na een lange rit (ondertussen zijn we 1700 km verder) komen we aan in Byron Bay. Het is een doordeweekse avond, maar overal klinkt er muziek in de straten. Iedereen loopt op blote voeten en je komt niemand tegen die ouder dan 35 is. Byron Bay is een soort van hippie-vrijstaatje in de middle of nowhere. Denk surfers met dreadlocks en wierook op het strand. We checken in in een motelletje aan Byron Beach en drinken pintjes op ons terras – terwijl we denken aan jullie die op dit ogenblik uitgeregend in de file staan. ;-)
